Het leven zit vol verrassingen, aangename en ook onaangename.
Ik heb al een tijd niets gepost omdat er in mijn leven een onaangename verrassing op mijn pad kwam namelijk het plotselinge overlijden van mijn vader na een kort maar hevig ziekbed. Als je zo’n telefoontje krijgt waarin de huisarts van mijn vader je meedeelt om met het ernstigste rekening te houden dan is plotseling je leven niet meer wat het was. Ik kan het nog voelen in mijn lijf wat de impact van zo’n telefoontje is. Het is allesoverheersend en allesomvattend. Je laat alles vallen, je pakt snel wat spullen bij elkaar en stapt de auto in richting ouderlijk huis.
Je doet wat je moet en wil doen, zonder na te denken. Tegelijkertijd wil je het ook niet, je wil de angst niet voelen, je wil de pijn niet aan, je wil niet dat je leven ineens op zijn kop staat.
Je wil niet dat je vader overlijdt en dat je moeder alleen achter blijft. Ineens staat het leven in alle facetten voor je neus, groot en niet te vermijden. Je hebt geen tijd om veel na te denken, te twijfelen. Je word geleefd van moment naar moment, tussen hoop en vrees.
Nu de eerste drukte voorbij is en alle stof weer wat gaat liggen heb ik ook weer tijd om terug te kijken naar de weken die achter me liggen (4 weken geleden kwam dat telefoontje) merk ik dat deze periode me veel heeft gebracht. Het heeft het verdriet en de pijn gebracht die onvermijdelijk is als er een ouder overlijdt.
Het heeft ook veel liefde gebracht. De liefde onderling in het gezin waar ik uit kom, dat lang niet altijd geuit en gevoeld werd. Nu het er op aan kwam stond die liefde als een rots en kon ik het diep voelen. Onvoorwaardelijke liefde. De liefde zonder verwachtingen en verlangens.
Het heeft me de liefde van familie en vrienden gebracht. De steun die op welke manier dan ook werd geuit, gegeven.
Nieuw licht
Nu pak ik de draad van mijn leven weer op, ik coach weer mijn klanten, ik maak weer muziek en ik ben weer thuis om met mijn gezin te zijn. Toch voelt die draad nieuw, alles staat in een ander licht, beter gezegd, mijn blik is anders. Wat het precies betekent in mijn leven weet ik nog niet. Het zal zich gaan ontvouwen.
Ik merk dat ik rustiger ben en minder snel laat opjagen door mijn eigen innerlijke slavendrijver en dat ik minder bang ben voor de mening van een ander.
In feite ben ik meer uit mijn hart aan het leven dan daarvoor en dat voelt echt fijn.
Is dit herkenbaar voor jou? Iedereen heeft tenslotte te maken met verlies, plotselinge veranderingen die je niet ziet aankomen.
Ik ben benieuwd naar jouw verhaal en ervaringen.
Mail me gerust op judithkruize@dehartzaakcoaching.nl
